روا بود که چنین بی حساب دل ببری؟

'عادی' که می گویم یعنی همیشه،هرروز.

یعنی همه ی حرف زدن ها و تقلّا کردن ها. 

یعنی همه ی آن ها،شما،من. 

'متفاوت' که می گویم یعنی پررنگ. 

یعنی نگاه ، صدا. یعنی زنده ... 

وقتی یک متفاوت افتاده وسط میلیون ها عادی زندگی ت ؛ 

تک تک سلول های بدن ت پررنگ می شوند ... 

و زنده. 

# اگر راست گفته باشی.

نشود فاش ِ کسی ...

حتماً انتظار ندارید به این راحتی ها از اوّل تا ته ش را بنویسم و شما با چند نگاه کوتاه از رنگی ترین اتفاق این روزهای من عبور کنید.این اتفاق را باید گرفت ؛ 

لحظه لحظه ش را مدّت ها زل زد ... 

می خواهم تا ابَد در همین جا و همین لحظه بایستم.

می خواهم این لحظه ها را کِش بدهم : دقیقه ها ، سالها ، ابدیّت ها ، ... 

عبور نمی کنم. به عبور فکر نمی کنم.

می ایستم.

کنار راز خیلی بزرگ ِ کوچکم.

تا بارها و بارها از نو تکرار شود ؛ از نو اتفاق بیفتد ...