سر ها در گریبان است.

هر آدمی یک بار در طول عمرش باید ساعت ۱۰ شب تکیه بده به یکی از ساختمونای دور میدون ونک ٬ Fade to Black  رو با مکس ولوم گوش بده ، زل بزنه به کفش ها.  

و ایمان بیاره ؛  

 "نگه جز پیش پا را دید ، نتواند ،

که ره تاریک و لغزان است .

وگر دست محبت سوی کس یاری،

به اکراه آورد دست از بغل بیرون ،

که سرما سخت سوزان است ."    

پ.ن :‌خوشحال بودیم وبلاگمون تبلیغات نداره ها.

تمام بودنت را به باد دِه ...

 این هم یک جور بچگی ست که می نشینم ، زل می زنم به لاک پشتم که ساعت ها دست و پا میزند و می چسبد به شیشه ی ظرف ، و همین طور اشک هایم می ریزد.

 ... همین و این می شود تمام بودنت.

من که هیچ ندارم جز یه بودن ؛ این بودن ِ جز را هم به باد دِه ...

حلّ مساله

فرض : من اینجام. 

حکم :هیچ چیز سر جاش نیست. 

اثبات : تو اینجا نیستی.