تا دریا ...

یک تسلّا هست و بس : رود بی آرام را تا کام دریای عدم یک دو گامی بیش نیست.

تا دریا ...

یک تسلّا هست و بس : رود بی آرام را تا کام دریای عدم یک دو گامی بیش نیست.

از این گولّه‌های زندگی


آدم هایی هم وجود دارند که برعکس همه ی ما برای زندگی کردن خلق شده اند و اگر همین طور نشسته باشی و در حالی که حواسشان جای دیگه‌ست، خیره بشوی به حرکاتشان ، باورت نمی شود که این چیز بتواند نباشد.


  " اگر همین حالا یک نفر به من خیره شده باشد،لابد فکر می کند: چقدر عجیب که این هنوز زنده‌ست.

بدبخت باور نمی کند من هستم. " - از مجموعه مونولوگ ها -