آدم ها صرفاً مجموعه-علایق اند.

" سبکی تحمل ناپذیر بار هستی* " را به خاطر وجود علایقشان تحمل می کنند.تمام داشته‌هاشان آینه‌ی علایق‌شان می شود و علایق،آن ها را متفاوت می کنند و مردم به خاطر علایقشان آن ها را دوست دارند/از آن ها متنفرند و نهایتا بعد از مرگ علایق‌شان تنها چیزیست که اطرافیان را یاد آن ها میندازد. 

گاهی هست که این ها کم رنگ می شوند ، کم رنگ تر می شوند ... و  پیر می شوی.

پیر شدن یعنی بی علاقه بودن.

و در چنین شرایطی باید مُرد. 

* این عبارت : نام کتابی از کوندرا.